Προαναγγελία αποχώρησης του Ronny Deila

Σήμερα το πρωί, η Celtic ανακοίνωσε επισήμως πως ο Ronny Deila θα αποχωρήσει από την τεχνική ηγεσία της ομάδας στο τέλος της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου, εξέλιξη που επισπεύσθηκε μετά τον ταπεινωτικό αποκλεισμό από τον τελικό του Κυπέλλου. Ο ίδιος και οι υποστηρικτές του θεωρούν πως η συνεισφορά του δεν υπήρξε αμελητέα και πως, υπό την καθοδήγησή του, η Celtic έχει κατακτήσει τρεις τίτλους (ο τρίτος, το Πρωτάθλημα Σκωτίας, εκκρεμεί και θα κατακτηθεί εκτός απροόπτου), αλλά υπάρχει και ισχυρός αντίλογος: αν θεωρείται επιτυχία η πρωτιά στη Scottish Premiership, δεν μπορεί να θεωρηθεί μεγάλη επιτυχία η απώλεια των λοιπών εγχώριων τίτλων και, μάλιστα, από ομάδες κατώτερης δυναμικότητας και αξίας. Πράγματι, η Celtic, ελλείψει ισχυρού ανταγωνιστικού δέους, θα έπρεπε να κατακτά κάθε χρόνο όλους τους εγχώριους τίτλους με χαρακτηριστική άνεση˙ αντ’ αυτού, έχουμε δει εξευτελιστικές ήττες και αποκλεισμούς από ομάδες σαφώς υποδεέστερες –οι οποίες, όμως, έδειξαν το απαραίτητο πάθος που δεν έδειξαν οι Κέλτες. Επίσης, αντί να δώσει βαρύτητα στα φυτώρια της ομάδας (στις Development and Youth squads) για να τροφοδοτήσει την πρώτη ομάδα, προτίμησε να μετατρέψει τον σύλλογο σε κέντρο διερχομένων για μισθοφόρους λεγεωνάριους που δεν νιώθουν κάποιο συναισθηματικό δέσιμο με την ομάδα. Ήδη, με την άφιξή του, απαξίωσε τον Γιώργο Σαμαρά και τον άφησε να φύγει, ενώ φέτος παροπλίζει συστηματικά τον Kris Commons –τον πολυτιμότερο και πλέον δημιουργικό παίκτη της ομάδας. Ειδικά φέτος, βλέπουμε μια Celtic άνευρη και βαριεστημένη, μια ομάδα χωρίς φαντασία και τσαγανό. Εν ολίγοις, η αρνητική διάθεση των περισσότερων φίλων της Celtic απέναντι στον Νορβηγό, δεν έχει να κάνει τόσο με τα αποτελέσματα που φέρνει η ομάδα όσο με τη γενικότερη εικόνα της˙ αυτήν την (πολλές φορές αποκαρδιωτική) εικόνα είδαμε αυτά τα δύο χρόνια στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις στις οποίες συμμετείχε η Celtic: είδαμε μια ομάδα άνευρη και ασυνάρτητη, φοβισμένη και ψοφοδεή, χωρίς προσωπικότητα, με απολύτως αναξιόπιστη αμυντική γραμμή και χωρίς προοπτική.

Μοιραία, οι φίλοι της ομάδας συγκρίνουν τη διετία του Ronny Deila με την εποχή του Neil Lennon (Μάρτιος 2010-Μάιος 2014), με την πλάστιγγα να γέρνει υπέρ του Ιρλανδού τεχνικού που προβάλλεται ως πιθανός αντικαταστάτης του Ronny Deila. Όντως, ο Neil Lennon παρέλαβε τη Celtic σε φάση παρακμής (μετά το ολέθριο πέρασμα του Tony Mowbray) και την μετέτρεψε σε μια ομάδα με ψυχή, που επικράτησε στη Σκωτία, ενώ οδήγησε την ομάδα στους 16 του Champions League την περίοδο 2012-2013 –έχοντας αντιμετωπίσει μεγάλες ευρωπαϊκές ομάδες χωρίς κανένα σύμπλεγμα κατωτερότητας. Όλα αυτά, βέβαια, δεν σημαίνουν πως η επιστροφή του Neil Lennon είναι η καλύτερη επιλογή για την παρούσα στιγμή, απλώς η αποχώρηση του Ronny Deila κρίνεται επιβεβλημένη.

Για να είμαστε δίκαιοι, ο Νορβηγός τεχνικός δεν είναι η μοναδική αιτία της κέλτικης μετριότητας˙ πολύ μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν οι γραφειοκράτες διευθύνοντες (Ian Bankier, Peter Lawwell, κ.ά.), οι οποίοι ερμηνεύουν τον σύλλογο ως άψυχες λογιστικές εγγραφές και ισοζύγιο κερδών-ζημιών…